Hallo allemaal!
Eindelijk is het dan zo ver, die felbegeerde wing is een feit!Wat een goed gevoel, en ook eindelijk naar huis!
Helaas is het niet in 1 keer gelukt om de eindcheck te halen. Ik had een partial. Dat wil zeggen dat je 1 onderdeel opnieuw moet doen. Bij mij was dat circuitjes. Heel redelijk en logisch vond ik zelf overigens, want de check ging helemaal nergens over zo slecht was ie. Maar de instructeur vond het blijkbaar goed genoeg om maar op 1 onderdeel te laten zakken. Godzijdank, want daardoor hoefde ik alleen maar even de 2e keer een paar ciruitjes te draaien en ik was helemaal geslaagd. Dat ging ook niet helemaal zoals het hoort, maar wellicht dat dat door de zenuwen kwam...
Wat hebben we afgelopen weken allemaal gedaan? De laatste keer dat ik schreef stond ik op het punt om te gaan navigeren. Wel, we zijn op een hoop plaatsen geweest. Zo ben ik naar Ryan (vlakbij Tuscon), Yuma, Blythe, San Diego, Prescott en de Grand Canyon gevlogen. Erg leuke vluchten! De foto's staan uiteraard weer op Picasa!
Na het navigeren was het alweer tijd voor examentraining voor de IFR check. Dit is geen officiële check waardoor je ermee klaar bent, want in Eelde wordt er weer IFR gevlogen, maar het is voor de KLS een check om te zien of je klaar bent met IFR voor het Amerika traject. Deze check ging overigens wel gesmeerd. Geen problemen en meteen een standard. Daarna volgen er nog 5 vluchten in totaal waarvan er dus 1 de eindcheck is. Dit is het CPL (Commercial Pilot License) gedeelte. Hierbij vlieg je weer op zicht (VFR) en ga je weer als vanouds navigeren en airwork doen.
Afgelopen weken vlogen voorbij maar het eind is nu hier. Morgenochtend vlieg ik terug en dinsdagochtend / middag de 8e ben ik weer op Nederlandse bodem, ik kan niet wachten!
Verder wil ik iedereen ook bedanken die de moeite heeft genomen om mijn blogs te lezen en berichtjes te sturen, ze waren erg welkom!
Hopelijk tot snel allemaal, en wie weet schrijf ik na het hervatten van het laatste traject wel weer wat blogs. Ik verwacht over 2 maanden te moeten starten in Eelde.
Groetjes,
Marijn
maandag 8 maart 2010
dinsdag 9 februari 2010
Checks, IFR, Arrows, Schieten en Karten
Hallo Allemaal!
Weer eens tijd voor een kleine update. Er is inmiddels alweer een hoop gebeurd en wellicht dat gezien mijn snelheid met nieuwe updates geven dit wel de laatste blog vanuit Amerika gaat zijn....
We waren gebleven bij de 43 en 44 check van VFR die ik nog moest doen. Helaas ging mijn 43 niet zo goed. Ik verklootte een landing en mijn Practised Forced Landing was ook niet optimaal waardoor ik deze check helaas niet gehaald heb. Daarom moest ik een extra beurtje vliegen. Op dat extra beurtje kreeg ik zowaar een actual alternator failure... We waren onderweg en bezig met landingen op een veldje ongeveer 40 mijl ten zuiden van Falcon Field toen ik opeens een waarschuwingslampje aan zag gaan. Het was de alternator die besloot ermee op te houden. De Alternator is het apparaat dat zorgt voor de stroomvoorziening van het hele vliegtuig. Uiteraard hebben we een batterij dus het is niet zo dat alles meteen uitging. Ook de motor krijgt vonkjes voor ontsteking van een systeem dat geheel los staat van deze alternator dus de motor blijft gewoon draaien, zelfs als de batterij ook op is. Na overleg met mijn instructeur hebben we besloten maar zo veel mogelijk systemen uit te zetten (lampen, communications, etc) om de batterij te sparen voor de landing en op het laatst nog contact te kunnen maken. Zo gezegd zo gedaan. Tijdens de landing hadden we nog genoeg stroom in de batterij over om de radio te kunnen blijven gebruiken dus we zijn gewoon veilig weer thuis gekomen. Helaas moest ik hierdoor de vlucht 'incomplete' verklaren en dus alsnog een extra beurtje vliegen. Daarna mijn 44 check met meneer Haber. Deze vlucht ging gelukkig gewoon goed en kreeg als eindbeoordeling een Standard.
Doordat ik deze vertraging opliep en daarna nog een weekend moest wachten op mijn eerste vlucht op het nieuwe vliegtuig heb ik een weekje vertraging opgelopen. Maar het gaf me aan de andere kant ook wel weer de ruimte om goed voor te bereiden op het IFR gedeelte. IFR wil zeggen Instrument Flight Rules en dat betekent dus dat je alleen nog maar op je instrumenten mag kijken. Daarom heb ik ook een IFR brilletje op tijdens de vlucht die ervoor zorgt dat ik alleen nog naar de instrumenten kan kijken en niet meer naar buiten. Tot nu toe bevalt het goed en vind ik het erg leuk om te doen. Verschil met VFR is dat je ILS, VOR en NDB approaches gaat doen. Simpel gezegd wil dit zeggen dat je een nadering naar de baan maakt aan de hand van radiobakens en instrumenten. Tijdens het eerste deel van IFR ga je gedeeltelijk in een simulator om deze approaches te oefenen. Dat zijn 8 beurtjes. Het 'actual' gedeelte betreft 30 beurtjes in totaal waarvan de allereerste een soort kennismakingsvluchtje is. Het nieuwe vliegtuig, de Arrow, (Google maar eens op PA28R-201) heeft als grootste verschil een verstelbare propellor (waardoor je efficiënter kunt vliegen) en een intrekbaar landsingsgestel. Ook is de motor iets krachtiger.
Het eerste deel van IFR bestaat vooral uit leren het vliegtuig op hoogte en recht te houden aan de hand van je instrumenten, daarna ga je de approaches oefenen. Dat gedeelte is nu onderhand ook al bijna klaar en daarna komt eigenlijk het leukste deel van je IFR gedeelte: het navigeren. Was dat bij VFR nog wel eens een kleine kwelling vanwege de immense planning, bij IFR hoef je iets minder te plannen maar nog veel leuker, je komt nog eens ergens! Zo zijn we van plan een trip te maken naar San Diego, LA of misschien wel San Fransisco!
Naast al deze ontwikkelingen hebben we ons natuurlijk ook nog intellectueel en zinnig vermaakt. Zo zijn we bijvoorbeeld naar de schietbaan gegaan waar we achtereenvolgens met een .357 Magnum Revolver, Colt 1911 en een M4 hebben geschoten. Foto's zijn te vinden op Picasa! Echt een aparte ervaring om te doen. We vonden dat we het niet konden maken om hier weg te gaan zonder een schot gelost te hebben dus we hebben een shooting range opgezocht, targets gekocht en geschoten. Toch voelt het wel raar. Je hebt iets in je handen waarmee je zomaar iemand kan omleggen. Ook voel je gewoon de kracht dat zo'n ding heeft als je een kogel afvuurt. De terugslag was vooral bij de revolver en colt best heftig.
Naast dit avontuur hebben we ook nog als een stel blije kinderen een all-day pass gekocht bij de kartingbaan. De naam zegt het al, we mochten de hele dag komen karten. We kwamen rond 3 uur smiddags binnen en gingen tot 10 uur savonds door. 15 heats gereden van iedere 14 rondjes. De dag erna een rugpijn en spierpijn daar zeg je u tegen, maar mooi was het!
Wat staat er verder op het programma? Zoals gezegd, nog een paar vluchtjes approaches, dan navigeren en na navigeren nog 4 beurtjes examentraining en dan de afsluiting alweer. Ik verwacht toch wel over een weekje of 3 á 4 terug te zijn in Nederland.
Goed, dit was het wel weer voor vandaag, tot de volgende keer!
Groet,
Marijn
Weer eens tijd voor een kleine update. Er is inmiddels alweer een hoop gebeurd en wellicht dat gezien mijn snelheid met nieuwe updates geven dit wel de laatste blog vanuit Amerika gaat zijn....
We waren gebleven bij de 43 en 44 check van VFR die ik nog moest doen. Helaas ging mijn 43 niet zo goed. Ik verklootte een landing en mijn Practised Forced Landing was ook niet optimaal waardoor ik deze check helaas niet gehaald heb. Daarom moest ik een extra beurtje vliegen. Op dat extra beurtje kreeg ik zowaar een actual alternator failure... We waren onderweg en bezig met landingen op een veldje ongeveer 40 mijl ten zuiden van Falcon Field toen ik opeens een waarschuwingslampje aan zag gaan. Het was de alternator die besloot ermee op te houden. De Alternator is het apparaat dat zorgt voor de stroomvoorziening van het hele vliegtuig. Uiteraard hebben we een batterij dus het is niet zo dat alles meteen uitging. Ook de motor krijgt vonkjes voor ontsteking van een systeem dat geheel los staat van deze alternator dus de motor blijft gewoon draaien, zelfs als de batterij ook op is. Na overleg met mijn instructeur hebben we besloten maar zo veel mogelijk systemen uit te zetten (lampen, communications, etc) om de batterij te sparen voor de landing en op het laatst nog contact te kunnen maken. Zo gezegd zo gedaan. Tijdens de landing hadden we nog genoeg stroom in de batterij over om de radio te kunnen blijven gebruiken dus we zijn gewoon veilig weer thuis gekomen. Helaas moest ik hierdoor de vlucht 'incomplete' verklaren en dus alsnog een extra beurtje vliegen. Daarna mijn 44 check met meneer Haber. Deze vlucht ging gelukkig gewoon goed en kreeg als eindbeoordeling een Standard.
Doordat ik deze vertraging opliep en daarna nog een weekend moest wachten op mijn eerste vlucht op het nieuwe vliegtuig heb ik een weekje vertraging opgelopen. Maar het gaf me aan de andere kant ook wel weer de ruimte om goed voor te bereiden op het IFR gedeelte. IFR wil zeggen Instrument Flight Rules en dat betekent dus dat je alleen nog maar op je instrumenten mag kijken. Daarom heb ik ook een IFR brilletje op tijdens de vlucht die ervoor zorgt dat ik alleen nog naar de instrumenten kan kijken en niet meer naar buiten. Tot nu toe bevalt het goed en vind ik het erg leuk om te doen. Verschil met VFR is dat je ILS, VOR en NDB approaches gaat doen. Simpel gezegd wil dit zeggen dat je een nadering naar de baan maakt aan de hand van radiobakens en instrumenten. Tijdens het eerste deel van IFR ga je gedeeltelijk in een simulator om deze approaches te oefenen. Dat zijn 8 beurtjes. Het 'actual' gedeelte betreft 30 beurtjes in totaal waarvan de allereerste een soort kennismakingsvluchtje is. Het nieuwe vliegtuig, de Arrow, (Google maar eens op PA28R-201) heeft als grootste verschil een verstelbare propellor (waardoor je efficiënter kunt vliegen) en een intrekbaar landsingsgestel. Ook is de motor iets krachtiger.
Het eerste deel van IFR bestaat vooral uit leren het vliegtuig op hoogte en recht te houden aan de hand van je instrumenten, daarna ga je de approaches oefenen. Dat gedeelte is nu onderhand ook al bijna klaar en daarna komt eigenlijk het leukste deel van je IFR gedeelte: het navigeren. Was dat bij VFR nog wel eens een kleine kwelling vanwege de immense planning, bij IFR hoef je iets minder te plannen maar nog veel leuker, je komt nog eens ergens! Zo zijn we van plan een trip te maken naar San Diego, LA of misschien wel San Fransisco!
Naast al deze ontwikkelingen hebben we ons natuurlijk ook nog intellectueel en zinnig vermaakt. Zo zijn we bijvoorbeeld naar de schietbaan gegaan waar we achtereenvolgens met een .357 Magnum Revolver, Colt 1911 en een M4 hebben geschoten. Foto's zijn te vinden op Picasa! Echt een aparte ervaring om te doen. We vonden dat we het niet konden maken om hier weg te gaan zonder een schot gelost te hebben dus we hebben een shooting range opgezocht, targets gekocht en geschoten. Toch voelt het wel raar. Je hebt iets in je handen waarmee je zomaar iemand kan omleggen. Ook voel je gewoon de kracht dat zo'n ding heeft als je een kogel afvuurt. De terugslag was vooral bij de revolver en colt best heftig.
Naast dit avontuur hebben we ook nog als een stel blije kinderen een all-day pass gekocht bij de kartingbaan. De naam zegt het al, we mochten de hele dag komen karten. We kwamen rond 3 uur smiddags binnen en gingen tot 10 uur savonds door. 15 heats gereden van iedere 14 rondjes. De dag erna een rugpijn en spierpijn daar zeg je u tegen, maar mooi was het!
Wat staat er verder op het programma? Zoals gezegd, nog een paar vluchtjes approaches, dan navigeren en na navigeren nog 4 beurtjes examentraining en dan de afsluiting alweer. Ik verwacht toch wel over een weekje of 3 á 4 terug te zijn in Nederland.
Goed, dit was het wel weer voor vandaag, tot de volgende keer!
Groet,
Marijn
zaterdag 9 januari 2010
Check gehaald, Flagstaff, Havasu, Nogmaals Flagstaff, Vegas en Familie
Hallo Allemaal!
Na een tijdje niets meer te laten horen dan weer een berichtje uit het inmiddels weer aangenaam warme Mesa!
Wat is er afgelopen tijd allemaal gebeurd? Een hoop! Toen ik voor het laatst schreef moest ik mijn D32 check halen. Dat is gelukt met een standard! Inmiddels ben ik alweer bezig met beurtje D42 en dat is nog 3 vluchten van mijn D44 vandaan. D44 is de laatste check voor het VFR gedeelte. Daarna begin in met IFR. Daarbij kijk je juist alleen naar binnen naar je instrumenten ipv naar buiten zoals bij VFR.
Na mijn D32 check ben ik op mijn D33 met Julian naar Flagstaff gevlogen. Flagstaff is een vliegveld dat op pakweg 3 km hoogte in de bergen ligt. Daar was al sneeuw terwijl het bij ons al wel begon af te koelen maar nog steeds 18 graden was. We vlogen via Sedona dat ook in de bergen ligt, maar een stuk lager. En omdat je zo hoog zit heb je een slechtere klimprestatie. Dat wil zeggen dat je veel langzamer klimt dan je zou doen op lagere hoogte. Omdat we ook op Sedona een landing maakten moesten we de weg vervolgen tussen de bergen terwijl we probeerden te klimmen. Erg mooie ervaring om tussen de bergen door te navigeren! De foto's van flagstaff staan trouwens weer op picasa.
Na deze mooie vlucht stond er alweer een nog mooiere vlucht op het schema. Je laatste solovlucht. En meteen moet je 4 uur vliegen. Dat betekent dus een mooie verre bestemming uitzoeken en helemaal alleen er naartoe vliegen! Zoals de meeste leerlingen heb ik ook gekozen voor Lake Havasu. Eigenlijk is er in Havasu niet zo heel veel te beleven, behalve natuurlijk elk jaar tussen maart en april want dan is er springbreak en zit heel Havasu afgeladen vol met feestgangers! Toch maakte dat de toch er niet minder leuk op. Als je aankomt op Havasu staan er meteen 3 mennekes naar je te zwaaien die jou willen binnenhalen om brandstof bij te tanken. In ruil daarvoor mag je gebruik maken van hun faciliteiten zoals eerder beschreven ook in Laughlin het geval was. Viavia had ik gehoord dat Desert Skies een goede was dus daar maar heen gereden. Vervolgens een lekkere hamburger naar binnen gewerkt, nog wat verbazingen mogen ontvangen dat ik dat vliegtuig toch echt helemaal alleen hierheen had gevlogen en weer gegaan. Ook hiervan staan de foto's op picasa.
Na je laatste solo staat de rest van het VFR traject eigenlijk in het thema van het halen van je laatste check, je D44. Dat staat eigenlijk gelijk aan je PPL, je Private Pilot License. Met deze licensie mag je grof gezegd de kleinere vliegtuigjes vliegen. Helaas krijgen wij alle brevetten die we halen pas helemaal aan het eind van de opleiding dus voor nu voelt het eigenlijk meer als een formaliteit. Maar toch, als je hem haalt heb je toch een mijlpaal bereikt!
Toen kwam kerst eraan. Met de hele klas hebben we besloten om naar Flagstaff te gaan, daar met z'n allen een huisje te huren en te gaan skieën of voor de coole lui, te gaan snowboarden! Zo gezegd zo gedaan en de avond voor kerst zaten we op 3 km hoogte, in onze eigen Grand Marquis, in Flagstaff. De tocht ging niet geheel zonder slag of stoot want halverwege in the middle of nowhere hielden onze lampen ermee op. Althans, ze knipperden constant. Geprobeerd om nog te repareren maar het mocht niet baten. Toch maar doorgereden en onze angst werd natuurlijk waarheid: Politie. Gelukkig kwamen we er zonder kleerscheuren vanaf want hij gaf ons alleen een waarschuwing. Hij kon ons namelijk geen boete geven omdat rijden met knipperend licht niet strafbaar is. Het is maar waar je je prioriteiten legt....
De dagen in Flagstaff waren erg gezellig, en vooral het skieën was echt super leuk! Foto's op picasa...
Na de kerst was het dan eindelijk zover: Mama, Wanda en Anne kwamen aan! Eindelijk weer herenigd al was het maar voor even... Eerst hebben we even rondgekeken op school en hier in de omgeving. De 30e zijn we naar Vegas gegaan om daar oud en nieuw te vieren. Helaas zijn Wanda en Anne geen 21+ dus konden we niet gaan stappen maar het mocht de pret niet drukken, Vegas was erg indrukwekkend, ook voor onder de 21. Je mag gewoon alle casino's in, zolang je maar niet gaat gokken. Zo hebben we de hele boulevard proberen af te lopen maar dat was toch best een eindje, dus we zijn maar teruggereden met de monorail. De foto's van Vegas heeft mijn moeder nog dus die hoop ik binnenkort ook op picasa te kunnen zetten.
Oud en nieuw zelf was ook een mooie ervaring: overal staat iedereen op straat. Helaas was er iemand die de klokken opklootte want de een begon al af te tellen terwijl de andere nog stilstond. En toen de eerste bijna bij het einde was werd ie weer gereset. Helaas pindakaas, volgend jaar beter dus! Maar het mocht de pret op straat niet drukken: iedereen begon te juichen en te schreeuwen en er was een groot vuurwerk dat door de casino's verzorgd werd. Echt heel mooi om te zien!
Daarna hebben we nog een week hier in Mesa en omstreken doorgebracht. Zo zijn we onderandere naar Goldfield geweest. Dat is een dorpje waar vroeger goud werd gedolven. De echte oude restanten van de mijn, de saloon, etc zijn allemaal gerestaureerd en weer tot leven gebracht. Erg leuk om te zien hoe ze vroeger in dit cowboystadje leefden. Verder zijn we nog wezen shoppen en de laatste dag naar de dierentuin geweest. Het was een mooie tijd, maar helaas zijn ze nu weer onderweg naar Nederland. Dat is wel weer even afzien en het afscheid was toch een beetje moeilijk maar gelukkig duurt het wederzien nu minder lang dan de vorige keer. Ik hoop over 6-7 weken weer terug te zijn in ons kille koude Nederland.
Zoals gezegd dus morgen eerst nog D42, daarna de checks 43 en 44. Hopelijk gaat het allemaal zoals het hoort! Dit was het wel weer voor deze keer. Hopelijk tot snel!
Oh nog 1 dingetje, mijn nederlands telefoonnummer is per 31-12-09 afgesloten. Ik heb het contract niet verlengd, dus ik ben daar niet meer op te bereiken. Niet met bellen en niet met smsen. Mochten jullie dus nog hebben gesmst Gelukkig Nieuwjaar maar niets teruggekregen, dan is dat niet omdat ik jullie niet meer aardig vind, maar omdat ik hem gewoonweg niet gekregen heb ;)
Groetjes,
Marijn
Na een tijdje niets meer te laten horen dan weer een berichtje uit het inmiddels weer aangenaam warme Mesa!
Wat is er afgelopen tijd allemaal gebeurd? Een hoop! Toen ik voor het laatst schreef moest ik mijn D32 check halen. Dat is gelukt met een standard! Inmiddels ben ik alweer bezig met beurtje D42 en dat is nog 3 vluchten van mijn D44 vandaan. D44 is de laatste check voor het VFR gedeelte. Daarna begin in met IFR. Daarbij kijk je juist alleen naar binnen naar je instrumenten ipv naar buiten zoals bij VFR.
Na mijn D32 check ben ik op mijn D33 met Julian naar Flagstaff gevlogen. Flagstaff is een vliegveld dat op pakweg 3 km hoogte in de bergen ligt. Daar was al sneeuw terwijl het bij ons al wel begon af te koelen maar nog steeds 18 graden was. We vlogen via Sedona dat ook in de bergen ligt, maar een stuk lager. En omdat je zo hoog zit heb je een slechtere klimprestatie. Dat wil zeggen dat je veel langzamer klimt dan je zou doen op lagere hoogte. Omdat we ook op Sedona een landing maakten moesten we de weg vervolgen tussen de bergen terwijl we probeerden te klimmen. Erg mooie ervaring om tussen de bergen door te navigeren! De foto's van flagstaff staan trouwens weer op picasa.
Na deze mooie vlucht stond er alweer een nog mooiere vlucht op het schema. Je laatste solovlucht. En meteen moet je 4 uur vliegen. Dat betekent dus een mooie verre bestemming uitzoeken en helemaal alleen er naartoe vliegen! Zoals de meeste leerlingen heb ik ook gekozen voor Lake Havasu. Eigenlijk is er in Havasu niet zo heel veel te beleven, behalve natuurlijk elk jaar tussen maart en april want dan is er springbreak en zit heel Havasu afgeladen vol met feestgangers! Toch maakte dat de toch er niet minder leuk op. Als je aankomt op Havasu staan er meteen 3 mennekes naar je te zwaaien die jou willen binnenhalen om brandstof bij te tanken. In ruil daarvoor mag je gebruik maken van hun faciliteiten zoals eerder beschreven ook in Laughlin het geval was. Viavia had ik gehoord dat Desert Skies een goede was dus daar maar heen gereden. Vervolgens een lekkere hamburger naar binnen gewerkt, nog wat verbazingen mogen ontvangen dat ik dat vliegtuig toch echt helemaal alleen hierheen had gevlogen en weer gegaan. Ook hiervan staan de foto's op picasa.
Na je laatste solo staat de rest van het VFR traject eigenlijk in het thema van het halen van je laatste check, je D44. Dat staat eigenlijk gelijk aan je PPL, je Private Pilot License. Met deze licensie mag je grof gezegd de kleinere vliegtuigjes vliegen. Helaas krijgen wij alle brevetten die we halen pas helemaal aan het eind van de opleiding dus voor nu voelt het eigenlijk meer als een formaliteit. Maar toch, als je hem haalt heb je toch een mijlpaal bereikt!
Toen kwam kerst eraan. Met de hele klas hebben we besloten om naar Flagstaff te gaan, daar met z'n allen een huisje te huren en te gaan skieën of voor de coole lui, te gaan snowboarden! Zo gezegd zo gedaan en de avond voor kerst zaten we op 3 km hoogte, in onze eigen Grand Marquis, in Flagstaff. De tocht ging niet geheel zonder slag of stoot want halverwege in the middle of nowhere hielden onze lampen ermee op. Althans, ze knipperden constant. Geprobeerd om nog te repareren maar het mocht niet baten. Toch maar doorgereden en onze angst werd natuurlijk waarheid: Politie. Gelukkig kwamen we er zonder kleerscheuren vanaf want hij gaf ons alleen een waarschuwing. Hij kon ons namelijk geen boete geven omdat rijden met knipperend licht niet strafbaar is. Het is maar waar je je prioriteiten legt....
De dagen in Flagstaff waren erg gezellig, en vooral het skieën was echt super leuk! Foto's op picasa...
Na de kerst was het dan eindelijk zover: Mama, Wanda en Anne kwamen aan! Eindelijk weer herenigd al was het maar voor even... Eerst hebben we even rondgekeken op school en hier in de omgeving. De 30e zijn we naar Vegas gegaan om daar oud en nieuw te vieren. Helaas zijn Wanda en Anne geen 21+ dus konden we niet gaan stappen maar het mocht de pret niet drukken, Vegas was erg indrukwekkend, ook voor onder de 21. Je mag gewoon alle casino's in, zolang je maar niet gaat gokken. Zo hebben we de hele boulevard proberen af te lopen maar dat was toch best een eindje, dus we zijn maar teruggereden met de monorail. De foto's van Vegas heeft mijn moeder nog dus die hoop ik binnenkort ook op picasa te kunnen zetten.
Oud en nieuw zelf was ook een mooie ervaring: overal staat iedereen op straat. Helaas was er iemand die de klokken opklootte want de een begon al af te tellen terwijl de andere nog stilstond. En toen de eerste bijna bij het einde was werd ie weer gereset. Helaas pindakaas, volgend jaar beter dus! Maar het mocht de pret op straat niet drukken: iedereen begon te juichen en te schreeuwen en er was een groot vuurwerk dat door de casino's verzorgd werd. Echt heel mooi om te zien!
Daarna hebben we nog een week hier in Mesa en omstreken doorgebracht. Zo zijn we onderandere naar Goldfield geweest. Dat is een dorpje waar vroeger goud werd gedolven. De echte oude restanten van de mijn, de saloon, etc zijn allemaal gerestaureerd en weer tot leven gebracht. Erg leuk om te zien hoe ze vroeger in dit cowboystadje leefden. Verder zijn we nog wezen shoppen en de laatste dag naar de dierentuin geweest. Het was een mooie tijd, maar helaas zijn ze nu weer onderweg naar Nederland. Dat is wel weer even afzien en het afscheid was toch een beetje moeilijk maar gelukkig duurt het wederzien nu minder lang dan de vorige keer. Ik hoop over 6-7 weken weer terug te zijn in ons kille koude Nederland.
Zoals gezegd dus morgen eerst nog D42, daarna de checks 43 en 44. Hopelijk gaat het allemaal zoals het hoort! Dit was het wel weer voor deze keer. Hopelijk tot snel!
Oh nog 1 dingetje, mijn nederlands telefoonnummer is per 31-12-09 afgesloten. Ik heb het contract niet verlengd, dus ik ben daar niet meer op te bereiken. Niet met bellen en niet met smsen. Mochten jullie dus nog hebben gesmst Gelukkig Nieuwjaar maar niets teruggekregen, dan is dat niet omdat ik jullie niet meer aardig vind, maar omdat ik hem gewoonweg niet gekregen heb ;)
Groetjes,
Marijn
maandag 14 december 2009
Sun Devils, Checks en Navigeren
Hallo allemaal!
Alweer een tijdje geleden dus alweer tijd voor een leuke update. Wat is er allemaal gebeurd na vluchtje 22? Een hoop.
D24 is een check. Daarin wordt getest of je alles ondertussen een beetje onder de knie hebt. Je moet bijvoorbeeld steep turns (bochten met 45 of 60 graden bank) maken, stalls, noodlandingen in een veld, etc. Helaas heb ik de eerste check niet gehaald. Het ging mis bij mijn PFL (Practised Forced Landing, die noodlanding ergens in een veldje). Ik wist vantevoren al wel dat dat niet mijn sterkste punt was omdat ik niet altijd goed uitkwam op het veld. Op mijn check kwam ik ook te hoog en te snel uit waardoor ik helaas een minnetje kreeg op het onderdeel 'emergency'. Daarna was ik ook zo slim om ook nog eens een landing van mijn circuit op te kloten waardoor ik in 2 verschillende categorieën een minnetje had. Dat is genoeg om je check te failen dus moest ik de hele check opnieuw doen (Als je maar 1 categorie niet goed doet krijg je een 'partial pass' en hoef je de 2e keer alleen dat onderdeel over te doen). Helaas pindakaas maar het was zo. Na mijn check dus eventjes 2 extra beurtjes gevlogen om de circuitjes en PFL wat beter te kunnen en daarna mijn 2e check gewoon gehaald met Standard. Deze vlucht ging ook alle behalve smooth, maar we hebben hem gehaald en met Standard ook nog dus je hoort mij niet klagen.
De vluchten daarna staan in het teken van navigeren. Daar zitten hele leuke dingen aan maar ook sombere. Het sombere is dat je de dag vantevoren vooral in het begin wel een paar uur bezig bent om je planning af te krijgen. Je bepaalt dan oa je route, je hoogte, en alles wat je de dag ervoor allemaal al kunt berekenen of bedenken. Als je dat eenmaal gedaan hebt ga je slapen en sta je de dag erna een paar uur voor je vlucht op om je planning af te maken. Je haalt dan uit je weatherbriefing je winden en berekent je heading, grondsnelheid, etc. Daarna moet er nog gevlogen worden (wat uiteraard het leuke deel van navigeren is). In het begin was ik het plannen wel een beetje zat omdat het zo godsonmogelijk lang duurt om alle planningen af te krijgen maar ik begin er zowaar meer lol en routine in te krijgen. Tijdens het vliegen moet je ook harder werken dan op een solotje naar een practise area. Je moet natuurlijk heel goed blijven opletten of je nog op koers zit en zo nee dan moet je dat corrigeren. Je moet ook de tijden bijhouden waarop je op je Turning Points zit, en je moet je brandstof blijven berekenen. Al met al veel werk maar het werkt wel!
Op onze D26 zijn we naar Bullhead en Laughlin gevlogen. Dat was toch wel een soort kroonjuweel op al het harde werken. Julian vloog mee waardoor we de mogelijkheid hadden om 'back to back' te vliegen. Dat wil zeggen dat iemand heen vliegt en iemand terug. Julian vloog eerst.
Voor de vlucht hadden we nog even een 'issue' met onze instructeur. We hadden namelijk het probleem dat onze kist was zwaar van zichzelf was. Daardoor konden we niet de tanks helemaal vullen om de vlucht te halen. Je hebt ook 'tabs' die een bepaalde hoeveelheid aangeven maar die hoeveelheid was ook weer niet genoeg om de vlucht te kunnen maken. Er moest dus iets tussenin worden getankt. Maar onze instructeur was van mening dat dat niet accuraat genoeg getankt kon worden en we hadden een probleem. Daarom liet ie ons nog even zweten over wat onze mogelijkheden waren. Uiteindelijk kwamen we erachter dat de indicator van de tankwagen onder strenge regels van de FAA wordt gesteld waardoor die indicator accuraat genoeg was om op te tanken. Probleem opgelost en we konden weg. (Zie ook de foto's op picasa trouwens).
Eerst vlogen we naar Bullhead, een klein dorpje in het noorden. Daarna vlogen we door naar laughlin. Dat is een dorpje dat net in Nevada ligt. Daar staan enorme casino's en het had wat weg van Las Vegas in het klein (heel klein). We werden daar door de plaatselijke FBO goed opgevangen en we kregen vervoer naar de casino's aan de overkant van het water. Een FBO is een Fixed Based Officer en dat zijn de mensen waar je brandstof kunt bestellen en je je planning kunt maken voor de terugweg bijvoorbeeld. Soms is er een hoop concurrentie tussen FBO's op een vliegveld dus proberen ze je allemaal binnen te halen zodat je bij hun gaat tanken. Dat resulteert in het aanbieden van zo veel en luxe mogelijke services zoals een restlounge met mooie stoelen, dikke tv's en goede mogelijkheden om het laatste weer te bekijken en allemaal gratis uiteraard. Zie ook de foto!
In Laughlin hebben we met meneer Eggeling, onze instructeur, gelunched en daarna ben ik weer teruggevlogen. De terugvlucht ging best goed vond ik zelf en terug in falcon had ik toch een mooi gevoel overgehouden van de vlucht.
Inmiddels ben ik alweer aanbeland bij mijn D31. Dat is de vlucht voor de D32 die weer een check is op navigatie. Spannend hoe dat loopt dus! De vluchten daartussen waren allemaal solovluchten en die heb ik gebruikt om te oefenen met navigatie. Ik ben oa naar Wickenburg en Pinal geweest (waar ik eerder ook al was geweest).
Ondertussen hebben we natuurlijk ook nog wat leuke dingen kunnen doen. Zo zijn Wessel, Julian Herbert en ik naar een wedstrijd van ASU (Arizona State University, the Sun Devils) geweest. Echt superleuk om dat mee te maken. Het is een college football team maar het was al zo intens dat ik benieuwd ben hoe de sfeer bij de Arizona Cardinals (het professionele team) is. Het stadion was zoals je kunt zien ook supergroot voor 'slechts' college football. We kozen expres de rival-game uit tegen Arizona State (die zitten in Tucson) zodat we nog meer konden genieten van de sfeer. En die was er zeker! Eerst wat tafarelen met orkesten op het veld, hand op het hart en staren naar de Amerikaanse vlag voor het volklied, alles was aanwezig. Toen het spel zelf. In de eerste helft was Tucson de betere en kwamen ook voor met 2 touchdowns. Daarna herpakte ASU zich en 2 minuten voor het einde maakten ze nog een touchdown waardoor ze op gelijke hoogte kwamen te staan (zie het filmpje, vandaar de vreugdeuitbarsting). Maar de nummer 6 die het doelpunt maakte en de held van de dag was, verklootte het voor zichzelf door weer een minuut later de bal proberen te vangen maar hij liet hem uit z'n handen glippen waardoor Tucson nog een kans had om een goal te maken. Uiteindelijk verloor ASU dus in de allerlaatste seconden... Iedereen chagrijnig naar huis behalve wij, want het was echt genieten om dit allemaal mee te maken! Op naar de Arizona Cardinals waar we zeker ook nog een kijkje gaan nemen!
Dit was het zo ongeveer wel weer van afgelopen tijd. Komende tijd zal alles een beetje in het teken staan van de 32 check en natuurlijk over 2 weken de aankomst van mijn moeder, zusje en vriendin! We hebben al leuke plannen maar daarover zal ik jullie volgende keer weer berichten!
Groeten aan iedereen!
Marijn
Alweer een tijdje geleden dus alweer tijd voor een leuke update. Wat is er allemaal gebeurd na vluchtje 22? Een hoop.
D24 is een check. Daarin wordt getest of je alles ondertussen een beetje onder de knie hebt. Je moet bijvoorbeeld steep turns (bochten met 45 of 60 graden bank) maken, stalls, noodlandingen in een veld, etc. Helaas heb ik de eerste check niet gehaald. Het ging mis bij mijn PFL (Practised Forced Landing, die noodlanding ergens in een veldje). Ik wist vantevoren al wel dat dat niet mijn sterkste punt was omdat ik niet altijd goed uitkwam op het veld. Op mijn check kwam ik ook te hoog en te snel uit waardoor ik helaas een minnetje kreeg op het onderdeel 'emergency'. Daarna was ik ook zo slim om ook nog eens een landing van mijn circuit op te kloten waardoor ik in 2 verschillende categorieën een minnetje had. Dat is genoeg om je check te failen dus moest ik de hele check opnieuw doen (Als je maar 1 categorie niet goed doet krijg je een 'partial pass' en hoef je de 2e keer alleen dat onderdeel over te doen). Helaas pindakaas maar het was zo. Na mijn check dus eventjes 2 extra beurtjes gevlogen om de circuitjes en PFL wat beter te kunnen en daarna mijn 2e check gewoon gehaald met Standard. Deze vlucht ging ook alle behalve smooth, maar we hebben hem gehaald en met Standard ook nog dus je hoort mij niet klagen.
De vluchten daarna staan in het teken van navigeren. Daar zitten hele leuke dingen aan maar ook sombere. Het sombere is dat je de dag vantevoren vooral in het begin wel een paar uur bezig bent om je planning af te krijgen. Je bepaalt dan oa je route, je hoogte, en alles wat je de dag ervoor allemaal al kunt berekenen of bedenken. Als je dat eenmaal gedaan hebt ga je slapen en sta je de dag erna een paar uur voor je vlucht op om je planning af te maken. Je haalt dan uit je weatherbriefing je winden en berekent je heading, grondsnelheid, etc. Daarna moet er nog gevlogen worden (wat uiteraard het leuke deel van navigeren is). In het begin was ik het plannen wel een beetje zat omdat het zo godsonmogelijk lang duurt om alle planningen af te krijgen maar ik begin er zowaar meer lol en routine in te krijgen. Tijdens het vliegen moet je ook harder werken dan op een solotje naar een practise area. Je moet natuurlijk heel goed blijven opletten of je nog op koers zit en zo nee dan moet je dat corrigeren. Je moet ook de tijden bijhouden waarop je op je Turning Points zit, en je moet je brandstof blijven berekenen. Al met al veel werk maar het werkt wel!
Op onze D26 zijn we naar Bullhead en Laughlin gevlogen. Dat was toch wel een soort kroonjuweel op al het harde werken. Julian vloog mee waardoor we de mogelijkheid hadden om 'back to back' te vliegen. Dat wil zeggen dat iemand heen vliegt en iemand terug. Julian vloog eerst.
Voor de vlucht hadden we nog even een 'issue' met onze instructeur. We hadden namelijk het probleem dat onze kist was zwaar van zichzelf was. Daardoor konden we niet de tanks helemaal vullen om de vlucht te halen. Je hebt ook 'tabs' die een bepaalde hoeveelheid aangeven maar die hoeveelheid was ook weer niet genoeg om de vlucht te kunnen maken. Er moest dus iets tussenin worden getankt. Maar onze instructeur was van mening dat dat niet accuraat genoeg getankt kon worden en we hadden een probleem. Daarom liet ie ons nog even zweten over wat onze mogelijkheden waren. Uiteindelijk kwamen we erachter dat de indicator van de tankwagen onder strenge regels van de FAA wordt gesteld waardoor die indicator accuraat genoeg was om op te tanken. Probleem opgelost en we konden weg. (Zie ook de foto's op picasa trouwens).
Eerst vlogen we naar Bullhead, een klein dorpje in het noorden. Daarna vlogen we door naar laughlin. Dat is een dorpje dat net in Nevada ligt. Daar staan enorme casino's en het had wat weg van Las Vegas in het klein (heel klein). We werden daar door de plaatselijke FBO goed opgevangen en we kregen vervoer naar de casino's aan de overkant van het water. Een FBO is een Fixed Based Officer en dat zijn de mensen waar je brandstof kunt bestellen en je je planning kunt maken voor de terugweg bijvoorbeeld. Soms is er een hoop concurrentie tussen FBO's op een vliegveld dus proberen ze je allemaal binnen te halen zodat je bij hun gaat tanken. Dat resulteert in het aanbieden van zo veel en luxe mogelijke services zoals een restlounge met mooie stoelen, dikke tv's en goede mogelijkheden om het laatste weer te bekijken en allemaal gratis uiteraard. Zie ook de foto!
In Laughlin hebben we met meneer Eggeling, onze instructeur, gelunched en daarna ben ik weer teruggevlogen. De terugvlucht ging best goed vond ik zelf en terug in falcon had ik toch een mooi gevoel overgehouden van de vlucht.
Inmiddels ben ik alweer aanbeland bij mijn D31. Dat is de vlucht voor de D32 die weer een check is op navigatie. Spannend hoe dat loopt dus! De vluchten daartussen waren allemaal solovluchten en die heb ik gebruikt om te oefenen met navigatie. Ik ben oa naar Wickenburg en Pinal geweest (waar ik eerder ook al was geweest).
Ondertussen hebben we natuurlijk ook nog wat leuke dingen kunnen doen. Zo zijn Wessel, Julian Herbert en ik naar een wedstrijd van ASU (Arizona State University, the Sun Devils) geweest. Echt superleuk om dat mee te maken. Het is een college football team maar het was al zo intens dat ik benieuwd ben hoe de sfeer bij de Arizona Cardinals (het professionele team) is. Het stadion was zoals je kunt zien ook supergroot voor 'slechts' college football. We kozen expres de rival-game uit tegen Arizona State (die zitten in Tucson) zodat we nog meer konden genieten van de sfeer. En die was er zeker! Eerst wat tafarelen met orkesten op het veld, hand op het hart en staren naar de Amerikaanse vlag voor het volklied, alles was aanwezig. Toen het spel zelf. In de eerste helft was Tucson de betere en kwamen ook voor met 2 touchdowns. Daarna herpakte ASU zich en 2 minuten voor het einde maakten ze nog een touchdown waardoor ze op gelijke hoogte kwamen te staan (zie het filmpje, vandaar de vreugdeuitbarsting). Maar de nummer 6 die het doelpunt maakte en de held van de dag was, verklootte het voor zichzelf door weer een minuut later de bal proberen te vangen maar hij liet hem uit z'n handen glippen waardoor Tucson nog een kans had om een goal te maken. Uiteindelijk verloor ASU dus in de allerlaatste seconden... Iedereen chagrijnig naar huis behalve wij, want het was echt genieten om dit allemaal mee te maken! Op naar de Arizona Cardinals waar we zeker ook nog een kijkje gaan nemen!
Dit was het zo ongeveer wel weer van afgelopen tijd. Komende tijd zal alles een beetje in het teken staan van de 32 check en natuurlijk over 2 weken de aankomst van mijn moeder, zusje en vriendin! We hebben al leuke plannen maar daarover zal ik jullie volgende keer weer berichten!
Groeten aan iedereen!
Marijn
zaterdag 21 november 2009
Speedboats, Navigeren, en Solofilm!
Hallo allemaal!
Na wat knutselen en vertraging is Beck Movie Productions er dan toch in geslaagd om een solofilm in elkaar te knutselen. Hier is het te vinden: http://www.youtube.com/watch?v=n9quenp5Q7k
Wat is er de afgelopen tijd allemaal nog gebeurd? Wel we hebben een speedboat gehuurd met z'n 10en en zijn lekker een hele dag gaan varen over Saquaro Lake (voor de Google Earth verslaafden onder ons). De foto's zijn inmiddels op picasa te vinden (de link van picasa staat rechts in de zij-balk). Matt heeft er een filmpje van gemaakt dat hier te vinden is: http://www.youtube.com/watch?v=WXiHYE5vwpY
Verder hebben we natuurlijk voornamelijk gevlogen. Mijn solo was D/S11 (Dual en Solo en beurtje nummer 11) maar inmiddels ben ik alweer aanbeland bij beurtje D22 dus dat schiet alweer lekker op. Beurtje D19 was de eerste Navigatievlucht. Dan moet je de avond vantevoren een vlucht gaan plannen. Dat doe je door een lijn te trekken tussen bepaalde punten die je op de grond moet herkennen zoals een kanaalsplitsing, een kruising van een weg met een kanaal, een klein meertje, een electriciteitsstation, etc. Zo plan je een vlucht naar een ander vliegveld en daarna plan je een route terug. Op de dag van de vlucht moet je een paar uur vantevoren de planning afmaken. Dat doe je door de wind te nemen en die te corrigeren voor je 'track'. Je plant namelijk een lijn over de aarde heen, maar houdt daarmee geen rekening met de wind die er staat. Als je namelijk een sterke wind van links hebt, moet je naar links 'opsturen'. Dat verschil moet je berekenen om te weten hoe je, ondanks de wind, alsnog op je punt komt. En zo zijn er natuurlijk nog veel meer dingen die je moet uitrekenen zoals je brandstof etc. Als je alles dan goed berekend hebt, zou je als het goed is op precies de tijd die je hebt gepland, moeten aankomen op je punt. Bij mij ging dat nog niet helemaal zoals ik hoopte. Niet dat het slecht was, maar het is nog maar de 1e vlucht dus je kunt jezelf altijd wel verbeteren.
Afgelopen 2 vluchten waren weer 2 solovluchten. Heerlijk gevoel blijft dat om helemaal zelf alles te doen en gewoon lekker te vliegen waarheen je wilt om je oefeningen te doen! Het verveelt nooit...
Komende vlucht gaan we zowaar al kennismaken met IFR-vliegen. Dat betekent dat je alleen op instrumenten mag kijken. Je doet dan een soort bril op waardoor je alleen nog maar op je instrumenten kunt kijken en niet meer naar buiten. We beginnen pas echt met IFR nadat we vluchtje 44 hebben gehad, maar omdat vluchtje D24 weer een check is, en je het voor die check in ieder geval eens gezien moet hebben van de authoriteiten, doen we het nu ook al een uurtje. Ben benieuwd!
Vanavond is Shahane jarig en wordt 21, dus we zullen eens kijken of we daar een gepast feestje bij kunnen organiseren. Hij mag nu immers legaal drinken. Natuurlijk gaan we niet tot het naadje, alcohol en vliegen gaat immers niet samen!
Nou dat was het wel weer voor deze keer. We hebben deze keer minder spectaculairs te melden dan normaal, maar afgelopen tijd heb ik best veel gevlogen dus wat minder tijd gehad om leuke dingen te doen. Wellicht volgende keer. Er staan nog wat leuke dingen op de planning namelijk! Maar die hou ik natuurlijk nog even in de verrassingsdoos, anders blijft het niet spannend meer om hier te komen lezen.
Groeten aan allemaal!
Marijn
Na wat knutselen en vertraging is Beck Movie Productions er dan toch in geslaagd om een solofilm in elkaar te knutselen. Hier is het te vinden: http://www.youtube.com/watch?v=n9quenp5Q7k
Wat is er de afgelopen tijd allemaal nog gebeurd? Wel we hebben een speedboat gehuurd met z'n 10en en zijn lekker een hele dag gaan varen over Saquaro Lake (voor de Google Earth verslaafden onder ons). De foto's zijn inmiddels op picasa te vinden (de link van picasa staat rechts in de zij-balk). Matt heeft er een filmpje van gemaakt dat hier te vinden is: http://www.youtube.com/watch?v=WXiHYE5vwpY
Verder hebben we natuurlijk voornamelijk gevlogen. Mijn solo was D/S11 (Dual en Solo en beurtje nummer 11) maar inmiddels ben ik alweer aanbeland bij beurtje D22 dus dat schiet alweer lekker op. Beurtje D19 was de eerste Navigatievlucht. Dan moet je de avond vantevoren een vlucht gaan plannen. Dat doe je door een lijn te trekken tussen bepaalde punten die je op de grond moet herkennen zoals een kanaalsplitsing, een kruising van een weg met een kanaal, een klein meertje, een electriciteitsstation, etc. Zo plan je een vlucht naar een ander vliegveld en daarna plan je een route terug. Op de dag van de vlucht moet je een paar uur vantevoren de planning afmaken. Dat doe je door de wind te nemen en die te corrigeren voor je 'track'. Je plant namelijk een lijn over de aarde heen, maar houdt daarmee geen rekening met de wind die er staat. Als je namelijk een sterke wind van links hebt, moet je naar links 'opsturen'. Dat verschil moet je berekenen om te weten hoe je, ondanks de wind, alsnog op je punt komt. En zo zijn er natuurlijk nog veel meer dingen die je moet uitrekenen zoals je brandstof etc. Als je alles dan goed berekend hebt, zou je als het goed is op precies de tijd die je hebt gepland, moeten aankomen op je punt. Bij mij ging dat nog niet helemaal zoals ik hoopte. Niet dat het slecht was, maar het is nog maar de 1e vlucht dus je kunt jezelf altijd wel verbeteren.
Afgelopen 2 vluchten waren weer 2 solovluchten. Heerlijk gevoel blijft dat om helemaal zelf alles te doen en gewoon lekker te vliegen waarheen je wilt om je oefeningen te doen! Het verveelt nooit...
Komende vlucht gaan we zowaar al kennismaken met IFR-vliegen. Dat betekent dat je alleen op instrumenten mag kijken. Je doet dan een soort bril op waardoor je alleen nog maar op je instrumenten kunt kijken en niet meer naar buiten. We beginnen pas echt met IFR nadat we vluchtje 44 hebben gehad, maar omdat vluchtje D24 weer een check is, en je het voor die check in ieder geval eens gezien moet hebben van de authoriteiten, doen we het nu ook al een uurtje. Ben benieuwd!
Vanavond is Shahane jarig en wordt 21, dus we zullen eens kijken of we daar een gepast feestje bij kunnen organiseren. Hij mag nu immers legaal drinken. Natuurlijk gaan we niet tot het naadje, alcohol en vliegen gaat immers niet samen!
Nou dat was het wel weer voor deze keer. We hebben deze keer minder spectaculairs te melden dan normaal, maar afgelopen tijd heb ik best veel gevlogen dus wat minder tijd gehad om leuke dingen te doen. Wellicht volgende keer. Er staan nog wat leuke dingen op de planning namelijk! Maar die hou ik natuurlijk nog even in de verrassingsdoos, anders blijft het niet spannend meer om hier te komen lezen.
Groeten aan allemaal!
Marijn
vrijdag 6 november 2009
Solo, vliegen en rust
Hallo iedereen!
Afgelopen week was het dan eindelijk zo ver: m'n solo!
Eerst moest ik nog met de instructeur een paar circuitjes draaien rond het vliegveld, om een beetje in te komen. Na 4 landingen mocht ik het dan echt zelf overnemen. Eerst terug naar de ramp om de instructeur uit te laten stappen, een paar laatste instructies en gaan! Wat een mooi gevoel om helemaal zelf te mogen vliegen! Helaas was de vlucht maar van korte duur (1 uurtje) omdat je alleen nog maar mag landen en nog niet weg van het veld mag, maar dat mag de pret niet drukken. Ook een raar gevoel om ineens geen instructeur meer naast je te hebben die eventueel gemiste radio-calls opvangt en met je mee kijkt of er nog andere vliegtuigen in het circuit zitten, je moet het nu echt helemaal zelf doen....
Na terugkomst nog even de das laten knippen (hoort bij de procedure van het solo gaan), en lekker zwemmen in het zwembad. Je mag namelijk niet de grond raken nadat je terug bent voor je het water in bent gegooid...
Alles is overigens opgenomen op video maar ligt nog in Beck Movie Productions op de schappen om geknipt en geplakt te worden. Ze staken daar omdat ze op het moment te weinig tijd hebben alles op tijd af te krijgen maar de vakbonden zijn ermee bezig dus ik verwacht dat ze snel op de proppen komen met de logofilm. Het moet natuurlijk wel een mooi staaltje compileerwerk worden alvorens de hele wereld het kan aanschouwen ;)
De dag erna heb ik mijn D13 gevlogen (D staat voor Dual, dat is met instructeur en de 13 staat voor de 13e vlucht). Dat ging best lekker. Hij zette me lekker onder druk om te zien hoe ik zou reageren maar hij was tevreden dus ik mocht door naar mijn S14. Dat zou dan mijn eerste echte vlucht helemaal alleen en ook weg van het veld worden. Die heb ik gisteren gevlogen en dat was echt geweldig! Helaas door wat windveranderingen leek het er heel even op dat ik niet weg mocht (ik mag maximaal 5 knopen crosswind hebben omdat we alleen maar beschikking hebben over de noorderlijke, kleinere baan) maar uiteindelijk nog net op tijd (16.10) mocht ik weg. Het begon al krap te worden omdat om 17.30 de zon onder gaat en je 1.20 de tijd hebt om te vliegen. Ik had eventueel kunnen cancelen maar daar had ik geen zin in. Uiteindelijk heb ik 1 uur gevlogen maar toch bijna alle oefeningen kunnen doen die op het schema stonden dus ik was tevreden. Het was overigens de snelste start ooit, ongeveer 10 minuten van het gebouw uitlopen tot take-off...)
Vandaag ben ik niet ingedeeld voor mijn D15, dus dat zal hopelijk morgen zijn. Mijn instructeur is zondag en maandag vrij dus dan heb ik ook weer vrij, maar daarna vlieg ik weer 3 beurtjes solo: S16, S17 en S18. Ik heb er zin in!
Overigens hebben we gisteren een duits restaurant ontdekt hier in de buurt. Waar je nog lekker duits kan praten, er -naar horen zeggen- heidi's rondlopen, je bratwursten, schnitzels en sauerkraut kunt bestellen en waar je nog good old warsteiner kunt drinken! Daar hebben we meteen maar even een paar biertjes gedronken aangezien we toch niet hoefden te vliegen vandaag. Genieten dus!
Verder heb ik eigenlijk niet zo veel meer te zeggen dus ik stop er maar weer mee. Zodra ik wat meer tijd heb zal ik weer een update geven.
Overigens probeer ik al heel lang de comments mogelijk te maken maar het lukt maar niet. Mocht het nu weer niet gelukt zijn zal ik binnenkort een ordinair gastenboek plaatsen, dan maar zo!
Groetjes vanuit het overigens warme Arizona (gisteren was het weer 32 graden!)
Afgelopen week was het dan eindelijk zo ver: m'n solo!
Eerst moest ik nog met de instructeur een paar circuitjes draaien rond het vliegveld, om een beetje in te komen. Na 4 landingen mocht ik het dan echt zelf overnemen. Eerst terug naar de ramp om de instructeur uit te laten stappen, een paar laatste instructies en gaan! Wat een mooi gevoel om helemaal zelf te mogen vliegen! Helaas was de vlucht maar van korte duur (1 uurtje) omdat je alleen nog maar mag landen en nog niet weg van het veld mag, maar dat mag de pret niet drukken. Ook een raar gevoel om ineens geen instructeur meer naast je te hebben die eventueel gemiste radio-calls opvangt en met je mee kijkt of er nog andere vliegtuigen in het circuit zitten, je moet het nu echt helemaal zelf doen....
Na terugkomst nog even de das laten knippen (hoort bij de procedure van het solo gaan), en lekker zwemmen in het zwembad. Je mag namelijk niet de grond raken nadat je terug bent voor je het water in bent gegooid...
Alles is overigens opgenomen op video maar ligt nog in Beck Movie Productions op de schappen om geknipt en geplakt te worden. Ze staken daar omdat ze op het moment te weinig tijd hebben alles op tijd af te krijgen maar de vakbonden zijn ermee bezig dus ik verwacht dat ze snel op de proppen komen met de logofilm. Het moet natuurlijk wel een mooi staaltje compileerwerk worden alvorens de hele wereld het kan aanschouwen ;)
De dag erna heb ik mijn D13 gevlogen (D staat voor Dual, dat is met instructeur en de 13 staat voor de 13e vlucht). Dat ging best lekker. Hij zette me lekker onder druk om te zien hoe ik zou reageren maar hij was tevreden dus ik mocht door naar mijn S14. Dat zou dan mijn eerste echte vlucht helemaal alleen en ook weg van het veld worden. Die heb ik gisteren gevlogen en dat was echt geweldig! Helaas door wat windveranderingen leek het er heel even op dat ik niet weg mocht (ik mag maximaal 5 knopen crosswind hebben omdat we alleen maar beschikking hebben over de noorderlijke, kleinere baan) maar uiteindelijk nog net op tijd (16.10) mocht ik weg. Het begon al krap te worden omdat om 17.30 de zon onder gaat en je 1.20 de tijd hebt om te vliegen. Ik had eventueel kunnen cancelen maar daar had ik geen zin in. Uiteindelijk heb ik 1 uur gevlogen maar toch bijna alle oefeningen kunnen doen die op het schema stonden dus ik was tevreden. Het was overigens de snelste start ooit, ongeveer 10 minuten van het gebouw uitlopen tot take-off...)
Vandaag ben ik niet ingedeeld voor mijn D15, dus dat zal hopelijk morgen zijn. Mijn instructeur is zondag en maandag vrij dus dan heb ik ook weer vrij, maar daarna vlieg ik weer 3 beurtjes solo: S16, S17 en S18. Ik heb er zin in!
Overigens hebben we gisteren een duits restaurant ontdekt hier in de buurt. Waar je nog lekker duits kan praten, er -naar horen zeggen- heidi's rondlopen, je bratwursten, schnitzels en sauerkraut kunt bestellen en waar je nog good old warsteiner kunt drinken! Daar hebben we meteen maar even een paar biertjes gedronken aangezien we toch niet hoefden te vliegen vandaag. Genieten dus!
Verder heb ik eigenlijk niet zo veel meer te zeggen dus ik stop er maar weer mee. Zodra ik wat meer tijd heb zal ik weer een update geven.
Overigens probeer ik al heel lang de comments mogelijk te maken maar het lukt maar niet. Mocht het nu weer niet gelukt zijn zal ik binnenkort een ordinair gastenboek plaatsen, dan maar zo!
Groetjes vanuit het overigens warme Arizona (gisteren was het weer 32 graden!)
vrijdag 30 oktober 2009
Afgelopen week: vliegen, check, nieuw appartement en een auto...
Hallo iedereen!
Na een tijdje niets meer van me te hebben laten horen is het weer tijd voor een update vanuit Arizona. Waar we afgelopen week vooral mee zijn bezig geweest is -verrassend- vliegen. Het ging allemaal echter zo snel dat we niet echt veel tijd hadden om andere dingen te doen. We hebben afgelopen week 3 keer om 6.30 moeten vliegen (wat 3 uur de wekker betekent) en nog eens 2 keer om 8.00 (wat 5 uur wekker betekent). Dus als we dan tussen het leren door voor de volgende vlucht al wat tijd hadden, zijn we vooral wezen slapen en broodnodige zaken regelen zoals een nieuw appartement en een auto. (Zie foto's op picasa).
De auto hebben we van een paar KLS'ers overgenomen die nu alweer naar Nederland zijn omdat ze het traject hebben afgerond hier in de USA. Het is een Mercury Grand Marquis uit 1978(!) met een 7.4 liter V8 en 300 pk... veel Amerikaanser kan niet ;) maar ach, je bent maar 1 keer jong én in Amerika, dus wat maakt het uit... Het inparkeren vergt in het begin nog wel wat kunst want hij past maar moeilijk in de meeste parkeerplaatsen hier (en die zijn al groter dan in Nederland...)
Ook hebben we het afgelopen week voor elkaar gekregen om hun appartement over te nemen. Dat was ook nodig omdat we geen internet hadden en we in een kleiner appartement zaten. Erg fijn om nu in een appartement te zitten waarvan je weet dat we daar ook tot het eind blijven. Eerst was het nog onduidelijk of we samen met Jan en Shahane zouden verhuizen, maar uiteindelijk zijn we gewoon met z'n 4en tegelijk naar dit appartement gegaan, wel zo gezellig :D We hebben nu ook internet dus ik kan de blog ook wat vaker up to date houden alsmede wat meer op skype rondhangen voor de liefhebber ;)
Dan zijn we natuurlijk nog wezen vliegen. De eerste 10 beurtjes alweer afgewerkt. Helaas vond onze instructeur de crosswindlandingen nog niet helemaal gaan zoals ze horen dus voordat we ons 11e beurtje hadden (een check) kregen we nog een extra beurtje. Gelukkig hadden we 16 knopen crosswind (we mogen met instructeur maximaal 17 hebben) dus oefenen op crosswindlandingen was geen probleem! Na dit extra beurtje was de instructeur tevreden, dus we mochten op voor onze D11. Dat is een vlucht waarbij je aan een andere instructeur moet laten zien dat je klaar bent om solo te mogen gaan vliegen. Die vlucht hebben we vandaag gevlogen en gehaald! We hadden nog hoop dat we morgen meteen daadwerkelijk solo mogen, maar we staan niet op het schema, dus dan maar de stad in met een paar jongens ;)
De komende week gaan we waarschijnlijk onze eerste echte solo maken. Beurtje 12 bestaat uit eerst nog 3 "full stop taxi back's" (dan land je op de baan, en taxi je terug naar het begin om nog een keer een circuitje te draaien) en daarna stapt de instructeur uit om het zelf te laten zien. Nadat je dit gedaan hebt volgen er nog wat rituelen maar die bewaar ik natuurlijk voor de volgende keer ;). Vluchtje 13 is nog met een instructeur maar vanaf beurtje 14 ga je dan echt helemaal zelf en alleen de lucht in. Wat kijken we daar naar uit! Hopelijk worden we snel ingeroosterd!
Ik hou jullie op de hoogte van de ontwikkelingen komende week!
Groet!
Na een tijdje niets meer van me te hebben laten horen is het weer tijd voor een update vanuit Arizona. Waar we afgelopen week vooral mee zijn bezig geweest is -verrassend- vliegen. Het ging allemaal echter zo snel dat we niet echt veel tijd hadden om andere dingen te doen. We hebben afgelopen week 3 keer om 6.30 moeten vliegen (wat 3 uur de wekker betekent) en nog eens 2 keer om 8.00 (wat 5 uur wekker betekent). Dus als we dan tussen het leren door voor de volgende vlucht al wat tijd hadden, zijn we vooral wezen slapen en broodnodige zaken regelen zoals een nieuw appartement en een auto. (Zie foto's op picasa).
De auto hebben we van een paar KLS'ers overgenomen die nu alweer naar Nederland zijn omdat ze het traject hebben afgerond hier in de USA. Het is een Mercury Grand Marquis uit 1978(!) met een 7.4 liter V8 en 300 pk... veel Amerikaanser kan niet ;) maar ach, je bent maar 1 keer jong én in Amerika, dus wat maakt het uit... Het inparkeren vergt in het begin nog wel wat kunst want hij past maar moeilijk in de meeste parkeerplaatsen hier (en die zijn al groter dan in Nederland...)
Ook hebben we het afgelopen week voor elkaar gekregen om hun appartement over te nemen. Dat was ook nodig omdat we geen internet hadden en we in een kleiner appartement zaten. Erg fijn om nu in een appartement te zitten waarvan je weet dat we daar ook tot het eind blijven. Eerst was het nog onduidelijk of we samen met Jan en Shahane zouden verhuizen, maar uiteindelijk zijn we gewoon met z'n 4en tegelijk naar dit appartement gegaan, wel zo gezellig :D We hebben nu ook internet dus ik kan de blog ook wat vaker up to date houden alsmede wat meer op skype rondhangen voor de liefhebber ;)
Dan zijn we natuurlijk nog wezen vliegen. De eerste 10 beurtjes alweer afgewerkt. Helaas vond onze instructeur de crosswindlandingen nog niet helemaal gaan zoals ze horen dus voordat we ons 11e beurtje hadden (een check) kregen we nog een extra beurtje. Gelukkig hadden we 16 knopen crosswind (we mogen met instructeur maximaal 17 hebben) dus oefenen op crosswindlandingen was geen probleem! Na dit extra beurtje was de instructeur tevreden, dus we mochten op voor onze D11. Dat is een vlucht waarbij je aan een andere instructeur moet laten zien dat je klaar bent om solo te mogen gaan vliegen. Die vlucht hebben we vandaag gevlogen en gehaald! We hadden nog hoop dat we morgen meteen daadwerkelijk solo mogen, maar we staan niet op het schema, dus dan maar de stad in met een paar jongens ;)
De komende week gaan we waarschijnlijk onze eerste echte solo maken. Beurtje 12 bestaat uit eerst nog 3 "full stop taxi back's" (dan land je op de baan, en taxi je terug naar het begin om nog een keer een circuitje te draaien) en daarna stapt de instructeur uit om het zelf te laten zien. Nadat je dit gedaan hebt volgen er nog wat rituelen maar die bewaar ik natuurlijk voor de volgende keer ;). Vluchtje 13 is nog met een instructeur maar vanaf beurtje 14 ga je dan echt helemaal zelf en alleen de lucht in. Wat kijken we daar naar uit! Hopelijk worden we snel ingeroosterd!
Ik hou jullie op de hoogte van de ontwikkelingen komende week!
Groet!
Abonneren op:
Posts (Atom)