Sun Devils, Checks en Navigeren

Hallo allemaal!

Alweer een tijdje geleden dus alweer tijd voor een leuke update. Wat is er allemaal gebeurd na vluchtje 22? Een hoop.

D24 is een check. Daarin wordt getest of je alles ondertussen een beetje onder de knie hebt. Je moet bijvoorbeeld steep turns (bochten met 45 of 60 graden bank) maken, stalls, noodlandingen in een veld, etc. Helaas heb ik de eerste check niet gehaald. Het ging mis bij mijn PFL (Practised Forced Landing, die noodlanding ergens in een veldje). Ik wist vantevoren al wel dat dat niet mijn sterkste punt was omdat ik niet altijd goed uitkwam op het veld. Op mijn check kwam ik ook te hoog en te snel uit waardoor ik helaas een minnetje kreeg op het onderdeel 'emergency'. Daarna was ik ook zo slim om ook nog eens een landing van mijn circuit op te kloten waardoor ik in 2 verschillende categorieën een minnetje had. Dat is genoeg om je check te failen dus moest ik de hele check opnieuw doen (Als je maar 1 categorie niet goed doet krijg je een 'partial pass' en hoef je de 2e keer alleen dat onderdeel over te doen). Helaas pindakaas maar het was zo. Na mijn check dus eventjes 2 extra beurtjes gevlogen om de circuitjes en PFL wat beter te kunnen en daarna mijn 2e check gewoon gehaald met Standard. Deze vlucht ging ook alle behalve smooth, maar we hebben hem gehaald en met Standard ook nog dus je hoort mij niet klagen.

De vluchten daarna staan in het teken van navigeren. Daar zitten hele leuke dingen aan maar ook sombere. Het sombere is dat je de dag vantevoren vooral in het begin wel een paar uur bezig bent om je planning af te krijgen. Je bepaalt dan oa je route, je hoogte, en alles wat je de dag ervoor allemaal al kunt berekenen of bedenken. Als je dat eenmaal gedaan hebt ga je slapen en sta je de dag erna een paar uur voor je vlucht op om je planning af te maken. Je haalt dan uit je weatherbriefing je winden en berekent je heading, grondsnelheid, etc. Daarna moet er nog gevlogen worden (wat uiteraard het leuke deel van navigeren is). In het begin was ik het plannen wel een beetje zat omdat het zo godsonmogelijk lang duurt om alle planningen af te krijgen maar ik begin er zowaar meer lol en routine in te krijgen. Tijdens het vliegen moet je ook harder werken dan op een solotje naar een practise area. Je moet natuurlijk heel goed blijven opletten of je nog op koers zit en zo nee dan moet je dat corrigeren. Je moet ook de tijden bijhouden waarop je op je Turning Points zit, en je moet je brandstof blijven berekenen. Al met al veel werk maar het werkt wel!

Op onze D26 zijn we naar Bullhead en Laughlin gevlogen. Dat was toch wel een soort kroonjuweel op al het harde werken. Julian vloog mee waardoor we de mogelijkheid hadden om 'back to back' te vliegen. Dat wil zeggen dat iemand heen vliegt en iemand terug. Julian vloog eerst.
Voor de vlucht hadden we nog even een 'issue' met onze instructeur. We hadden namelijk het probleem dat onze kist was zwaar van zichzelf was. Daardoor konden we niet de tanks helemaal vullen om de vlucht te halen. Je hebt ook 'tabs' die een bepaalde hoeveelheid aangeven maar die hoeveelheid was ook weer niet genoeg om de vlucht te kunnen maken. Er moest dus iets tussenin worden getankt. Maar onze instructeur was van mening dat dat niet accuraat genoeg getankt kon worden en we hadden een probleem. Daarom liet ie ons nog even zweten over wat onze mogelijkheden waren. Uiteindelijk kwamen we erachter dat de indicator van de tankwagen onder strenge regels van de FAA wordt gesteld waardoor die indicator accuraat genoeg was om op te tanken. Probleem opgelost en we konden weg. (Zie ook de foto's op picasa trouwens).
Eerst vlogen we naar Bullhead, een klein dorpje in het noorden. Daarna vlogen we door naar laughlin. Dat is een dorpje dat net in Nevada ligt. Daar staan enorme casino's en het had wat weg van Las Vegas in het klein (heel klein). We werden daar door de plaatselijke FBO goed opgevangen en we kregen vervoer naar de casino's aan de overkant van het water. Een FBO is een Fixed Based Officer en dat zijn de mensen waar je brandstof kunt bestellen en je je planning kunt maken voor de terugweg bijvoorbeeld. Soms is er een hoop concurrentie tussen FBO's op een vliegveld dus proberen ze je allemaal binnen te halen zodat je bij hun gaat tanken. Dat resulteert in het aanbieden van zo veel en luxe mogelijke services zoals een restlounge met mooie stoelen, dikke tv's en goede mogelijkheden om het laatste weer te bekijken en allemaal gratis uiteraard. Zie ook de foto!
In Laughlin hebben we met meneer Eggeling, onze instructeur, gelunched en daarna ben ik weer teruggevlogen. De terugvlucht ging best goed vond ik zelf en terug in falcon had ik toch een mooi gevoel overgehouden van de vlucht.

Inmiddels ben ik alweer aanbeland bij mijn D31. Dat is de vlucht voor de D32 die weer een check is op navigatie. Spannend hoe dat loopt dus! De vluchten daartussen waren allemaal solovluchten en die heb ik gebruikt om te oefenen met navigatie. Ik ben oa naar Wickenburg en Pinal geweest (waar ik eerder ook al was geweest).

Ondertussen hebben we natuurlijk ook nog wat leuke dingen kunnen doen. Zo zijn Wessel, Julian Herbert en ik naar een wedstrijd van ASU (Arizona State University, the Sun Devils) geweest. Echt superleuk om dat mee te maken. Het is een college football team maar het was al zo intens dat ik benieuwd ben hoe de sfeer bij de Arizona Cardinals (het professionele team) is. Het stadion was zoals je kunt zien ook supergroot voor 'slechts' college football. We kozen expres de rival-game uit tegen Arizona State (die zitten in Tucson) zodat we nog meer konden genieten van de sfeer. En die was er zeker! Eerst wat tafarelen met orkesten op het veld, hand op het hart en staren naar de Amerikaanse vlag voor het volklied, alles was aanwezig. Toen het spel zelf. In de eerste helft was Tucson de betere en kwamen ook voor met 2 touchdowns. Daarna herpakte ASU zich en 2 minuten voor het einde maakten ze nog een touchdown waardoor ze op gelijke hoogte kwamen te staan (zie het filmpje, vandaar de vreugdeuitbarsting). Maar de nummer 6 die het doelpunt maakte en de held van de dag was, verklootte het voor zichzelf door weer een minuut later de bal proberen te vangen maar hij liet hem uit z'n handen glippen waardoor Tucson nog een kans had om een goal te maken. Uiteindelijk verloor ASU dus in de allerlaatste seconden... Iedereen chagrijnig naar huis behalve wij, want het was echt genieten om dit allemaal mee te maken! Op naar de Arizona Cardinals waar we zeker ook nog een kijkje gaan nemen!

Dit was het zo ongeveer wel weer van afgelopen tijd. Komende tijd zal alles een beetje in het teken staan van de 32 check en natuurlijk over 2 weken de aankomst van mijn moeder, zusje en vriendin! We hebben al leuke plannen maar daarover zal ik jullie volgende keer weer berichten!

Groeten aan iedereen!

Marijn